Loop een Franse supermarkt binnen, ga naar de food afdeling en één van de gangpaden staat vast vol met blikjes. Kleine platte blikjes, waar onder andere sardines, tonijn en makreel in zitten verpakt. In Nederland kennen we dat niet zo en halen we eigenlijk een beetje ons neus op voor ingeblikte vis, maar in Frankrijk is het heel gewoon en wordt vaak tijdens de lunch of picknick menig blikje opengetrokken. Samen met een goed glas wijn en een stuk stokbrood is dat een prima lunch.
In 1784 was er een banketbakker in Parijs, Nicolas Appert. Hij ontwikkelde een techniek om voedsel langer houdbaar te houden. Hij perfectioneerde zijn methode en in 1802 opende hij een conservenfabriek in Massy. Het voedsel wordt dan nog bereid in potten en flessen. Helaas legt hij geen patent op zijn uitvinding, waardoor in 1810 Joseph Colin zijn uitvinding gebruikt. Hij combineert namelijk de Engelse uitvinding van het vervaardigen van blik met de methode van het inmaken van voedsel. Joseph Colin komt uit Nantes en het is daarom dat het inblikken van sardines een echte “Bretonse uitvinding” zou zijn. Daarnaast speelt natuurlijk de aanwezigheid van de Atlantische Oceaan een belangrijke rol. De lokale vissers kregen het druk met al die conservenfabrieken in de Bretagne, er waren er in 1880 meer dan 132. Er ontstond een gigantische industrie rondom de sardine, die trouwens de eerste vis was die industrieel werd ingeblikt!
Traditioneel is het proces zoals hierboven beschreven van oudsher vrouwenwerk, meestal waren het de vrouwen van vissers die werkzaam waren in de conservenfabrieken. De vrouwelijk arbeiders droegen meestal een kap op het hoofd, de kap Bouzec. Het nadeel van deze kap was dat er nogal grote “vleugels” aan zaten die het werk belemmerden. De grootte van de vleugels werd kleiner gemaakt en deze kap kreeg de naam “Penn-Sardin”. De arbeidsomstandigheden van de vrouwen waren zwaar en ze moesten lange en vele uren maken in de fabriek. 
Het sardientje in blik, tegenwoordig iets gewoons, al proberen vele leveranciers van de sardientjes in blik iets bijzonders te maken. De commercie heeft namelijk de buitenkant het blikje ontdekt. Sommige leveranciers laten daar de mooiste kunstwerken op afbeelden. Daarin zijn ook vaak de speciale Millésime sardientjes ‘verpakt’. Deze sardientjes rijpen na het hierboven beschreven proces in een kelder en gaan na 6 maanden pas in de verkoop. Ze kunnen tot 10 jaar bewaard blijven en worden elke jaar lekkerder. Niet goedkoop deze Millésime, maar dan heb je ook wel iets heel speciaals, want deze Millésime smaken verrukkelijk! Via http://www.laperledesdieux.nl kun je ze in Nederland bestellen.
Van Franse bodem 
[…] Dat de Fransen van lekker eten en drinken houden dat weten we allemaal wel. En ook dat ze er uren over kunnen praten en discussiëren. De Franse zijn zelfs zo trots op ‘hun’ eten en drinken dat ze van en over veel van die producten, zoals (stok)brood, champions, rijst, noga, armagnac en wijn, een museum hebben opgezet. Het land is dan ook gezegend met een diversiteit aan producten van Franse bodem waardoor er bijna in elke regio wel iets te vinden is op ‘culinair museaal’ gebied. En elke regio heeft vaak zijn specifieke product zoals bijvoorbeeld Bourgogne zijn Moutarde de Dijon en Bretagne de sardines. […]
LikeLike
[…] in Bretagne bijvoorbeeld naar het Franse merk Amor-Lux van de bekende Bretonse streepjes truien en La Belle-Iloise, van de sardines in blik. Maar je kan ook naar het Franse electriciteits bedrijf EDF, vele wijngaarden en kleine lokale […]
LikeLike