Ik kreeg via de marketing manager van Ilja Gort een tijdje geleden de vraag of ik het leuk vond om een blogartikel te schrijven over hem. Gut, dacht ik toen meteen, wat weten de mensen nou nog niet van deze wijn-producerende, boeken-schrijvende en programma-presenterende Nederlander. Die af en toe in Frankrijk woont en werkt maar ook regelmatig bij mij ‘om de hoek’ te vinden is, in Amersfoort. En die een zoon heeft genaamd Klaas die ik ken als klein jongetje met alpinopet op uit de boeken van Ilja.

Ondertussen zijn we enkele jaren verder, Klaas is inmiddels uitgegroeid tot een bonk van een vent en is tegenwoordig werkzaam bij en met pa Ilja Gort. Ik vond het daarom interessanter om een artikel aan hem te wijden. Wat waren zijn drijfveren om in de voetsporen van zijn wijnproducerende vader te treden met een studie Economie en International Business management als achtergrond, wat is zijn toegevoegde waarde binnen het Slurp-imperium en wat kunnen we in de toekomst gaan verwachten. Ik klom in de telefoon en stelde Klaas een aantal vragen.

Klaas Gort: “Alhoewel ik al vanaf ’t begin (als 5 jarig jochie) heb meegewerkt tijdens alle schoolvakanties en lange weekenden, heb ik het besluit om inderdaad in ’t familiebedrijf te treden behoorlijk lang af gehouden. Om te voorkomen dat het een vooruit genomen beslissing zou zijn, als zijnde zoon-van. Het is tenslotte een grote alpino om te vullen.

Ik ben Economie en International Business management gaan studeren in Engeland, en na het afronden van deze studie hebben m’n vader en ik een proefperiode afgesproken van één jaar om te kijken of het iedereen zou bevallen. Ruim voor het einde van deze proefperiode was het al duidelijk genoeg dat het ons beiden beviel. Hoe langer ik hier zit, hoe beter die alpino past.”

“Mijn toegevoegde waarde, altijd lastig om dat over jezelf te zeggen. Om te beginnen zou ik zeggen dat ik wat makkelijker omga met cijfers, bijvoorbeeld de jaarlijkse budgetten die moeten worden opgesteld en waar we ons aan moeten houden.

Daarnaast is het ook een kwestie van precisie. Mijn vader is hier ongeveer de helft van het jaar en reist dus veel heen en weer. Voordat ik hier begon was het dan aan onze Franse bedrijfsleider, die, niet heel verrassend, een nogal Franse werkwijze heeft. Hij is nog steeds onmisbaar voor alle administratie, maar verder neem heb ik een groot deel van zijn taken over of doen wij nu samen (bijv. het bijhouden van alle voorraden, plannen van bottelingen, bijhouden van alle gewerkte uren, plannen van de werkzaamheden, de ontvangen facturen controleren, etc.). Ook ben ik nu een altijd bereikbaar aanspreekpunt voor onze werknemers. Voorheen wisten ze nooit zo goed bij wie ze moesten zijn als ze een vraag, probleem, voorstel, etc. hadden.

We hebben ook nog steeds de wens om uit te breiden. Eén van mijn bezigheden is om alle wijngaarden en hun eigenaren, in een straal van ongeveer 10 km om ons heen, in kaart te brengen en contact op te nemen om de mogelijkheden te bespreken. Met succes want we hebben al het één en ander kunnen kopen.

Dit begint al een redelijke lijst te worden maar ik wilde er ook nog aan toevoegen dat er nu ook een Nederlandssprekende tourgids is voor de toeristen die toch erg graag langskomen om een kijkje te nemen. Dit was voorheen wat lastiger en meestal troffen ze Philippe, onze maitre du chai. Hij vond het erg leuk om te doen maar spreekt na 22 jaar nog geen woord Nederlands, en weet ons af en toe te verbazen met één of twee woorden Engels. Nu  doe ik de rondleidingen op afspraak, en ik red me nog wel redelijk in ’t Nederlands. Als mensen langs willen komen kunnen ze een mailtje sturen naar: visite@chateaulatulipe.fr.”

“Wat de toekomst betreft hebben we een aantal hele leuke projecten lopen en een waslijst van dingen die we misschien ooit nog willen doen maar daar kan ik voorlopig weinig over loslaten. We gaan in ieder geval verder met beetje bij beetje uitbreiden, en we blijven heerlijke wijn maken.”