De Franse film Le Grand Bain is in Frankrijk een kaskraker en komt op 11 april ook hier uit in de bioscopen.
Het verhaal gaat over een stel mannen van middelbare leeftijd, gehavend door het leven, die proberen de controle over hun leven terug te krijgen door te starten met synchroonzwemmen. Onder leiding van de kunstzinnige Delphine gaat de groep mannen aan de slag en terwijl de mannen oefeningen doen in het water, dreunt Delphine gedichten voor. Wanneer zij het even met de mannen niet meer ziet zitten, neemt een andere vrouwelijke coach het over die de mannen op bijna militaristische wijze traint. Misschien komt het wel door dat laatste, maar de mannen gaan zich vrij voelen en overwinnen alle sceptische reacties. Langzaamaan gaan ze een team vormen en zetten ze al hun energie om in een discipline die voorheen eigendom was van vrouwen: synchroonzwemmen. Het synchroonzwemmen geeft weer zin aan hun leven en ze krijgen weer zelfvertrouwen. Het doel is uiteindelijk het WK synchroonzwemmen.
De film neemt ons mee naar het leven van één van acht mannen die werkloos thuis zit en ’s ochtends meer vitaminepillen tot zich neemt dan müsli. Als tijdverdrijf gaat ie naar het gemeentelijke zwembad om baantjes te trekken. Op het prikbord van het zwembad vindt ie een briefje. Zo komt hij bij de groep mannen die aan synchroonzwemmen doen. Hoe die groep is ontstaan wordt niet uitgelegd en waarom hij gaat synchroonzwemmen ook niet. De twee vrouwelijke coaches zijn een beetje cliché elkaars tegenpolen. De een vind het allemaal wel best, althans zo lijkt het en de ander wil er echt iets van maken. De finale van de film is een beetje ongeloofwaardig als er tijdens het WK allerlei gespierde concurrenten de revue passeren en onze Franse mannen met hun dikke lijven in badjas toch de felbegeerde prijs naar huis weten te nemen.
Ondanks deze wat mindere punten in de film, is deze soms grappige en ontroerende film van Gilles Lellouche toch een must-see. Het laat zien hoe je met elkaar iets kunt bereiken en elkaar kan steunen in moeilijke tijden. Een feel-good film die je over 10 jaar nog kan kijken. De film is gebaseerd op ware gebeurtenissen, ging vorig jaar in première op het filmfestival van Cannes en trok in Frankrijk 4,3 miljoen bezoekers.
Te zien vanaf 11 april in de Nederlandse bioscopen.
Van Franse bodem 
Ik heb de film gezien en heb zowel gelachen als een traantje weggepinkt.
Vond het zeer de moeite waard.
Een groep mannen met allemaal zo hun eigen geschiedenis, die weer trots op zichzelf worden.
Evenals de twee begeleidsters, ex zwemvedettes, die ook zo hun eigen rugzak met zich meedragen.
Kan me totaal niet herinneren dat Delphine gedichten citeerde…bizar!
Wat mij betreft zeker een aanrader!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je voor je reactie. Ik ben het helemaal met je eens. Dat van die gedichten is maar een heel klein stukje aan het begin van de film tijdens een trainingsavond.
LikeGeliked door 1 persoon