Met enige regelmaat krijg ik leuke Franse tips van volgers of bezoekers van mijn blog. En dat is leuk en ook één van de redenen dat het leuk blijft en ik geïnspireerd blijf. Zo kreeg ik een mail van Rob Janssen over een Dalida dag die hij voor de derde keer organiseerde. En of ik dat op mijn blog wilde vermelden. Juist die leuke persoonlijke initiatieven zijn erg leuk om te pubilceren omdat ze vaak bijzonder zijn. Zo ook dit event. Ik heb vervolgens Rob gevraagd om over de Dalida dag zelf een mooi artikel te schrijven. Lees het hieronder.
HOE HET ZO BEGONNEN IS
Als jongetje van zes had ik het singeltje Gigi l’amoroso. Met mijn ouders en zussen waren we op vakantie naar Frankrijk. Op de terugweg had de trein vertraging, en belanden we op het stationsplein. Het was mooi weer en de café’s waren open. Eén café had een jukebox, met Gigi er in. Maar ik kon niet bij de knoppen. Zonder dat ik Frans sprak, kon ik de ober duidelijk maken dat ik Dalida wilde horen. De ober had er schik in. En minimaal één keer per uur klonk Gigi over het stationsplein.
DALIDA HERONTDEKT
Natuurlijk zag ik Dalida daarna nog dansend bij TopPop met “J’attendrai” maar verloor haar daarna uit het oog.
Toen ik in Amsterdam studeerde, begin jaren negentig, was ik vaak in de openbare bibliotheek. Daar had je een grote cd-afdeling en daar zag ik live cd’s van Dalida. Ik was benieuwd naar wat ze nog meer gezongen had dan Gigi. Haar mooiste nummers zong ze live tijdens haar concerten in het Parijse Olympia. Met titels als “Nous sommes tous morts a vingt ans” en “O Seigneur Dieu pourquoi m’as-tu abandonné?”. Hoewel ik geen Frans verstond, raakte de emotie in haar stem mij. Ik zat toen in een verdrietige periode waarin een paar mensen in mijn omgeving overleden. Haar stem gaf troost. Je had toen nog geen internet en ik had geen idee over haar dramatische leven. Voor mijn verjaardag kreeg ik de Barclay box, met bijna alle liedjes die ze opnam in de periode 1956-1970. Daar stonden niet de nummers op, die ze tijdens de concerten zong. Dus er moest nog meer zijn. Ik ging naar platenbeurzen en ontdekte dat ze ook gezongen had in het Spaans, Italiaans, Duits, Arabisch, Engels en zelfs twee nummers in het Nederlands.
HET IDEE VOOR EEN DALIDA DAG
Ik heb een paar keer de Dalida Fanclubdag in Parijs bijgewoond. Er komen dan mensen van over de hele wereld naar toe. Opvallend ook veel jonge mensen. Dalida blijft aanspreken, dat is toch knap zo 35 jaar na haar overlijden. Collega’s als Enrico Macias of Line Renaud komen dan praten over hun relatie met Dalida. In Parijs ontmoette ik een paar Nederlandse Dalida fans, en zo ontstond bij mij het idee van een Nederlandse fanclubdag. Ik dacht, dat zal voor een keertje zijn. Maar er was zo veel belangstelling voor, dat ik hetzelfde programma nog een keer organiseerde. Ook weer uitverkocht.
CHANSONS!
Door het tv-programma Chansons! waarin Dalida te zien was, verwacht ik alleen nog maar meer belangstelling. Hoewel ik blij was met de aandacht die Rob Kemps en Matthijs van Nieuwkerk aan Dalida schonken. was het jammer dat ze vooral met haar borstbeeld in Montmartre bezig waren en haar afschilderde alsof ze alleen maar vrolijke deuntjes zong. Terwijl ze in Frankrijk en bij haar fans geroemd wordt om haar interpretaties van onder andere “Avec le temps” van Leo Ferrè. Serge Lama heeft jarenlang zijn eigen nummer “Je suis malade” niet gezongen, omdat Lama vond dat het lied van Dalida geworden was.
In de documentaire die we vertonen op de DalidaDag op zaterdagmiddag 1 oktober aanstaande in Amsterdam, komen alle facetten van Dalida langs. Ook haar Disco periode en haar levensdrama’s.
WAAROM DALIDA
Wat ik zo mooi vind aan Dalida, is dat ze in een lied kruipt. Of het nu een vrolijk nummer is of een lied waarin de tekst op de eerste plaats komt, ze beleeft wat ze zingt. Ze interpreteert het nummer. Ze acteert een lied. Ze geeft zich helemaal. En dat heb je niet bij veel artiesten. Vooral niet bij Nederlandse artiesten. Daar moeten bij de eerste noten de handen al in de lucht.
DalidaDag, voor chansonliefhebbers en Dalidafans
zaterdag 1 oktober 2022, aanvang 13.15 uur, Filmhuis Cavia, Van Hallstraat 52-I, Amsterdam. Kaarten à 16 euro per stuk zijn te bestellen via: dalidadag@yahoo.com
Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=Q0mrq6Nzksw
Facebook: https://www.facebook.com/DalidaNL
Van Franse bodem 