Aigle regenlaars in combinatie met scholfilet met amandelen. 

Twee “producten” die mij erg doen denken aan de vakanties uit mijn jeugd in Bretagne, Frankrijk. De regenlaars die we vaak nodig hadden tijdens onze vakantie vanwege de vele regenbuien en de vis aan de fantastische maaltijden die wij ’s avonds aten in de door mijn moeder uitgekozen hotels.

De Aigle regenlaars

Rond 1850 raakte twee Amerikanen met elkaar aan de praat over de rubberboom. Beide zagen wel handel in de sappen van deze boom, die verwerkbaar zijn tot rubber. De ene zag meer in autobanden voor de Amerikaanse markt. De andere Amerikaan dacht meer aan laarzen en kleding en vertrok met zijn idee naar Frankrijk. Daar woonden veel boeren en het regende nog wel eens daar in het Franse land. Om droge voeten te houden hadden deze boeren vast rubberlaarzen nodig zo dacht Hiram Hutchinson.

Hij vestigde zijn bedrijf in Frankrijk en bedacht een merknaam, a L’Aigle oftewel, met de Arend, een soort eerbetoon aan zijn moederland Amerika. De Franse boeren vonden zijn laarzen fantastisch en al snel kwamen daar nieuwe producten bij, zoals lieslaarzen, rijlaarzen, tenten, vloermatten en veldbedden. Het Aigle merk veroverde in snel tempo Europa en later ook Amerika. Je kunt wel zeggen dat de cirkel hiermee rond is.