Vandaag wil ik wat vertellen over de plastic sandalen, les Méduses. Je ziet ze in Frankrijk veel in de zomer, met name aan kleine kindervoetjes. Maar tegenwoordig zijn ze ook helemaal hip bij de jeugd, de plastic sandaal. Fel gekleurd, doorschijnend, met of zonder hak, alles kan en mag om de zomerse outfit compleet te maken.
De geschiedenis van dit plastic ‘waterschoentje’ is een Franse verhaal, dat begint in 1946 in de Auvergne. Ene Jean Dauphant, vervaardigt messen met handvatten van hoorn. In de naoorlogse jaren wordt het steeds moeilijker om aan hoorn te komen en hij bedenkt een oplossing voor zijn handvatten. Hij gaat ze produceren van plastic. Economisch gezien een stuk goedkoper in de jaren zo vlak na de Tweede Wereldoorlog. Na een aantal jaren krijgt hij het idee om datzelfde plastic te gaan gebruiken voor de productie van werkschoenen . Deze nieuwste uitvinding verspreidt zich snel en een icoon is geboren. De plastic werkschoen wordt al snel dagelijks gedragen door jong en oud en inmiddels zijn er al meer dan 100 miljoen exemplaren van verkocht.
Het van Franse bodem plastic waterschoentje wordt ook wel ‘Sarraizienne’ genoemd, naar het gehuchtje Sarraix, waar het van pvc gemaakte sandaaltje ontstaan is. In de jaren ’60 van de vorige eeuw is deze naam een begrip geworden, toen veel vakantiegangers het sandaaltje gingen dragen aan de zeekusten van Frankrijk. Tegenwoordig wordt steeds vaker de naam ‘Méduse’ (kwal) gehanteerd, omdat dat makkelijker uit te spreken is, voornamelijk voor mensen uit Azië.
Van Franse bodem 