Willem Millenaar, directeur des cours van de AF Coeur de Zélande en juryvoorzitter van de Prix de TV5MONDE tijdens “Vive la France”, de zijcompetitie van “Film By The Sea” is groot fan van de Franse film La Piscine. Toen ik hoorde dat hij een gastcollege had gegeven over deze zinderende film vroeg ik hem dit op te schrijven voor een mooi blogartikel. Ik ben namelijk zelf ook reuze fan van deze broeierige film van Franse bodem. Een icoon uit de jaren ’60.
Willem Millenaar: Enkele weken geleden vroeg de directeur van “Cinema Middelburg – dhr. Simon Blaas of ik een mini-college wilde geven tijdens de Middelburgse Stadsfeesten over de film “La Piscine”. In deze cinema wordt dagelijks de betere artistieke films gedraaid.
Natuurlijk wilde ik dit doen, als liefhebber van Franse films en natuurlijk mijn betrokkenheid als directeur des cours van de AF Coeur de Zélande en juryvoorzitter van de Prix de TV5MONDE tijdens “Vive la France”, de zijcompetitie van “Film By The Sea”.
In het prachtige gebouw, waar de filmzaal is gevestigd (Kloveniersdoelen gebouwd in 1607!!), werd deze film dan ook tijdens de Stadsfeesten diverse malen gedraaid met enorme grote belangstelling.
Wat is “La Piscine”:
La Piscine is uitgebracht in 1969 en geregisseerd door Jacques Deray. Door zijn vernieuwende kijk op politiefilms/actiefilms – het is geen policier pur sang (heeft er een 20tal van gemaakt) werd deze regisseur ook wel de Franse Hitchcock genoemd!
La Piscine is dan ook een triller en spektakel van de eerste orde, door de broeierige – sombere en troebele sfeer, de plaats van handeling in en rond het zwembad (een vakantie villa die gehuurd werd door de producent, dichtbij Saint Tropez).
Verder wordt “La Piscine” gezien als klassieker van de Franse film, omdat de manier van sfeer filmen anders was dan gebruikelijke. Deray maakte gebruik van scherpe close-ups met gekwelde en smekende blikken van de personages – een afgesloten ruimte (huis en zwembad), weinig dialoog…. De film is – lineair – opgenomen tussen half augustus 1968 (net na de studentenopstanden in mei) en half oktober 1968, omdat dit weinig invloed had op de verkleuring van de bomen…het licht e.d.
Vooraleer de film verder te beschrijven, eerst iets over de geweldige cast.
Alain DELON (speelt Jean – Paul)
La Piscine was de eerste samenwerking met de regisseur die samen met hem 8 films maakte.
Markante details:
- 1958 kreeg Alain Delon een relatie met Duits-Oostenrijkse actrice Romy Schneider tijdens de opname van de film “Christine”. Een relatie die duurde tot 1964. Het was Delon die haar als mede hoofdrolspeelster wilde hebben in de film, omdat de chemie tussen hen nog steeds aanwezig was en dit door de broeierige sfeer over moest komen….
- Tijdens het draaien van La Piscine, werd zijn voormalige bodyguard – vriend, stand-in en klusjesman Stevan Markovic dood gevonden op een vuilnisbelt. Markovic schreef enkele dagen voor zijn dood aan zijn broer Aleksandar: “Als ik word vermoord, dan is dat 100% zeker de fout van Alain Delon. Delon werd dan ook op 8 oktober – de filmdag werd hierdoor een dag onderbroken – verhoord maar niet verdacht.
Romy Schneider (speelt Marianne)
Zij brak door als Sissi, maar dit had ook een keerzijde; ze werd moeizaam gevraagd voor andere films. Vanaf La Piscine reeg ze de successen aan elkaar en werd ze een van de topactrices van Frankrijk.
Maurice Ronet (speelt Harry)
Deze film betekende het startschot voor zijn vertolking van een hele reeks tragische figuren: donkere rollen als verleider – minnaar, in de steek gelaten geliefde, zelfmoordenaar , moordenaar of ….slachtoffer van een misdaad zoals in La Piscine
Jane Birkin (speelt Penelope)
In 1968 ontmoette Birkin tijdens haar verblijf in Frankrijk de Franse popster Serge Gainsbourg. Ze trouwden al snel. In 1969 namen ze (een tweede versie) van het door Gainsbourg geschreven erotische Franstalige nummer Je t’aime… moi non plus op
In La Piscine treedt ze voor de eerste keer op in de Franse film; haar accent is zeer aanwezig.
Anecdote: Serge Gainsbourg nam tijdens het draaien van de film een revolver mee omdat hij bang was dat Delon te ver zou gaan om zijn geliefde Birkin voor hem zou winnen.
Muziek van Michel Legrand:
Zijn soundtracks voor Hollywoodfilms vormden de basis voor deze film.
Een van zijn bekendste werken is de filmmusical Les Parapluies de Cherbourg uit (1964), waarin Catherine Deneuve debuteerde.
Toen Legrand het script van “La Piscine” gelezen had, wilde hij zijn muziek dragend laten zijn ivm:
- « tragedie modern » – huis clos autour de piscine
- de muziek = bedreigend, als een vulkaan die op uitbarsten staat net als de rivaliteit tussen Delon en Deray
- Hoofdthema wordt ingezongen door Legrand en zijn zus, die eigenlijk de relatie uitbeeld tussen Delon en Schneider
Film:
Origineel verhaal komt uit een boek; later ook nog bekend door de vrije bewerking van Ozon “The Swimming Pool” en de remake “The Swimming pool”
De film ontvouwt zich in 2 delen; het eerste gedeelte kabbelt voort in vriendschap en liefde. Het tweede gedeelte in bedrog, verraad en rivaliteit.
Cruciaal en keerpunt in de film is: het diner dat zoveel meer vertelt dan wat er eigenlijk gezegd wordt. Merkbaar en voelbaar wordt de film, dat er onder de oppervlakte een psychologische strijd tussen de 2 rivalen bezig is.
De kracht van de film zit dan ook in de beelden, de verfilming van de lichamen, het licht, het camerawerk, de stiltes…Het is broeierig en beklemmend. De regisseur maakt zichtbaar wat onzichtbaar is, voelbaar wat gevoelloos lijkt te zijn….
Inhoud:
Jean-Paul, een mislukt romancier en nu reclame-copywriter, en Marianne zijn dolverliefd.
Ze genieten van een zonnige vakantie net buiten Saint-Tropez in de luxueuze villa-annex-zwembad van een vriend.
Harry, een ex-minnaar van Marianne, is toevallig op doorreis in de streek en komt hen bezoeken. Hij is in het gezelschap van zijn achttienjarige, ravissante dochter Penelope.
Langzamerhand krijg je het gevoel dat er twee slangen bezig zijn…want al gauw slaat de broeierige, sensuele sfeer om: gevoelens van Jean-Paul voor Penelope, gevoelens van Marianne voor Harry…een rivaliteit, afgunst tussen Jean-Paul en Harry. Kortom: een “jeux-mortel”dat zich aan het ontspinnen is.
Ik heb de film nu een 10tal keren gezien en blijf dit een topfilm vinden, die zeker in het rijtje van mooiste Franse films vernoemd moet worden.
Willem Millenaar
Van Franse bodem 