Het anijssnoepje uit Flavigny

Wie kent ze niet, de ovale blikjes met een afbeelding erop van een herder en een herderinnetje. In het blikje zitten de anijssnoepjes die gemaakt worden in Flavigny in de Bourgogne streek, dit plaatsje fungeert als achtergrond op de afbeelding van het verliefde stelletje.

In eerste instantie zitten de anijssnoepjes verpakt in een kartonnen doosje, maar wanneer Meneer Troubat, de producent sinds 1923 van dit kleine anijssnoepje, besluit om het in een ovale blikje te gaan verkopen, krijgt het snoepje meer bekendheid en wordt het wereldberoemd. Daarnaast plaatst hij als eerste automaten in de Parijse Metro, zodat reizigers elk moment van de dag een blikje anijssnoepjes kunnen “trekken”.

Uit oude stukken blijkt dat het snoepje er al was in 1591, hoge gasten uit het naburige stadje Semur kregen de snoepjes namelijk cadeau. In eerste instantie werd anijs gezien als geneesmiddel, maar toen in 1632 monniken zich in Flavigny vestigde, maakten ze van het anijs een snoepje. Ze voorzagen het groene anijs van een suikerlaagje en aromatiseerde dat met rozen- en oranjebloesemwater. Helaas werd het oude klooster in de tijd van de Franse Revolutie vernietigd, maar de dorpsbewoners gingen in de ruïnes van het klooster door met het produceren van de anijssnoepjes. Het recept van toen fungeert nog steeds voor de anijssnoepjes van nu.

Tegenwoordig gaat de productie van de anijssnoepjes een stuk sneller dan vroeger. De snoepjes ontstaan door de anijszaadjes steeds te voorzien van een laagje suikersiroop. Deze moet dan drogen alvorens de volgende laag er overheen kan. Denk aan het vervaardigen van kaarsen, zoals dat vroeger ging. Door deze methode duurde het wel zes maanden voordat het snoepje dan zijn juiste grootte had verworven. Daardoor was het snoepje duur en schaars.

In het midden van de 19e eeuw werden de anijssnoepjes goedkoper, doordat de suikersiroop vervangen werd door rietsuiker en doordat er sneller geproduceerd kon worden door de ontwikkeling van een machine dat dragees kon vervaardigen. Tegenwoordig komen er zo’n 250 ton anijssnoepjes ‘van de band’. Ieder snoepje weegt precies één gram en verkrijgbaar in vele smaken zoals viooltjes, citroen, munt, drop, roos, kaneel en vanille. Vele blikjes van dit Frankrijks oudste commerciële product gaan jaarlijks over de toonbank over de hele wereld. Een werelds product van Franse bodem.

Meer weten over deze lekkere anijssnoepjes: http://www.anis-flavigny.com/