Over een maand komt de film Monsieur Aznavour uit in de Nederlandse bioscoop, nog even wachten dus. Een aantal mensen hebben het voorrecht gehad om de film al te zien. Zo ook Willem Millenaar. Zijn bevindingen over de film lees je hieronder.

FILMBESCHRIJVING “Monsieur Aznavour ”.

Het voordeel om betrokken te zijn bij FILM By The Sea te Vlissingen – heb ik al eerder vernoemd- , is dat ik het genoegen heb gehad om 26 Franse/Franstalige films te mogen zien die pas later in roulatie in Nederland  komen.  Zo ook Monsieur Aznavour, die vanaf 12 december in de Nederlandse bioscoop te zien is.

Charles Aznavour ( Chahnour Varinag Aznavourian – zoon van Micha Aznavourian, een in Georgie  geboren Armeniër en Knar Baghdassarian, een in Smyrna (Izmir)   Armeense. Geboren in Parijs 22 mei 1924 en overleden in  Mouries 1 okt 2018).

Deze muzikale film vertelt het leven van Charles Aznavour met Tahar Rahim in de hoofdrol en in regie van Mehdi Idir (bekend van Patients) en in samenwerking met Grand Corps Malade ( een zeer bekende Franse “slammer” die door een duik in een te ondiep zwembad verlamd werd => Patients is ook in samenwerking met hem gemaakt)

Monsieur Aznavour is een eerbetoon aan een van de grote iconen van het Franse chanson.  Een  biografische muzikale documentaire/biografie  (wordt ook wel biopic genoemd), waarbij Tahar Rahim de titelrol vertolkt. De film is opgenomen op locatie in Frankrijk, Armenië en andere  bijzondere plaatsen uit het leven van de zanger, waarbij we ondergedompeld worden vanaf de jaren ’50, toen hij aan zijn legendarische repertoire begon.

Rahim slaagt erin om Aznavour’s kwetsbaarheid voelbaar te maken en tegelijkertijd zijn kracht en vastberadenheid om zijn droom na te jagen, wordt mooi in beeld brengt. Een carrière die vaak ten koste van zijn naasten ging.

 De film schildert  niet alleen zijn successen, maar ook zijn persoonlijke opofferingen die zijn carrière hebben gekenmerkt. De film laat al snel zien dat Charles nooit zo alleen is als op het hoogtepunt van zijn roem. 

Zijn zus blijft zijn enige vertrouwelinge, terwijl zijn kinderen en vrouwen op de achtergrond blijven, om zijn carrière veilig te stellen. Dit gefilmde portret laat dan ook mooi de eenzaamheid zien van een man die ondanks zijn succes geïsoleerd is geraakt.

Zéér aangrijpend voor mij was het pijnlijke moment, wanneer Charles ervoor kiest om het podium van de Olympia op te gaan op de avond van de begrafenis van zijn zoon Patrick (overleden aan overmatig drugsgebruik). Dit illustreert Aznavour’s onvermogen om zijn persoonlijke leven te verzoenen met zijn ambitie.

Een ander hoogtepunt van de film vind ik de ode  aan het Franse chanson ( Edith Piaf – Charles Trenet, Gilbert Bécaud en zelfs een jonge Johhny Hallyday).

Oordeel: x x x x sterren

Willem Millenaar