Vanaf vandaag, donderdag 20 februari 2020, te zien in de bioscoop de meeslepende film Les Misérables. Een film die je met de neus op de feiten drukt van begin tot het eind. Het verhaal speelt zich af in Parijs 2018. De stad zindert nog na van de prestaties van Les Bleus op het WK voetbal. Maar in de verpauperde banlieues is niet veel reden om dit feestje mee te vieren.
In ‘Les Misérables’ volgen we drie Parijse straatagenten op hun dagelijkse tochten door de door de goegemeente en de politiek vergeten deel van Parijs: Chris, Gwada en Stéphane. Chris en Gwada zijn ervaren agenten die al lang een team vormen, en die allebei op hun manier buiten de lijntjes kleuren: de ene is een macho alfamannetje die als hij de échte criminelen niet kan pakken dan maar zijn frustraties uitwerkt op jonge meisjes, de andere is een charismatische kerel die niet vies van deals met lokale gangstertjes om de explosieve situatie in de wijk toch een béétje onder controle te houden.
Dit allemaal tot verbazing van de ietwat timide Stéphane, die als naïeve nieuweling van buiten Parijs aan het team toegevoegd wordt. Maar de eerste regel die Stéphane leert is dat hij moet zwijgen over wat zijn collega’s uitvreten: het team is heilig, en iedereen dekt elkaar in – want elk teken van zwakheid of verdeeldheid bij de politie wordt gegarandeerd keihard afgestraft in dit quartier chaud.
In zijn speelfilmdebuut laat Ly de spanningen opnieuw hoog oplopen in Les Bosquets, een wijk vol armoedige flats. Tussen haakjes: deze ‘Les Misérables’ is géén verfilming van de klassieker van Victor Hugo, maar wél een soort hedendaagse update: het verhaal speelt zich af in dezelfde wijk, die nog steeds bevolkt wordt door arme sloebers.
Van Franse bodem 