Twee dagen lang stond de stad Utrecht centraal en op zijn kop en dat was niet vanwege de warmte. De stad was in de ban van de Grand Départ van de Tour de France. En ik ook, maar dan als tourmaker. Een tourmaker is een vrijwilliger voor de tour en zorgt samen met nog heel veel andere vrijwilligers (tourmakers) dat alles in goede banen wordt geleid. De maar liefst 1500 tourmakers, die door de hele stad stonden, hebben mede gezorgd dat het een aantal dagen in de stad Utrecht een fantastisch feest was.

Maar dat deden ook zeker de bezoekers, die vaak van heinde en verre kwamen. Zij kwamen om een glimp van een wielrenner op te vangen, of één van de vele gadgets uit de lucht te vissen. Wat ik als tourmaker vooral heb ervaren is de enorm gezellige sfeer in de stad, de vriendelijkheid van de bezoekers en de gezelligheid onder de tourmakers. Een klein verslag!

De eerste dag

Ik sta vroeg op, want op deze zaterdag 4 juli moet ik mij om 7.00 uur melden bij mijn post. Ik kom iets te vroeg aan op de locatie die ergens in de buurt van Galgenwaard ligt. Het is al redelijk druk en ik begeef mij naar de aanmeld-balie.

Mijn groep krijgt de opdracht om naar de Uithof te gaan, publiek begeleiden via de witte vlaggetjes. Ik ben bang dat als ik in deze dagen in de Uithof kom ik mijn vlaggetjes nog zie hangen. Na enig overleg, beetje eten en wat drinken en wat rond hangen, gaan we naar de VIP locatie, ook daar is het de bedoeling dat we het publiek gaan begeleiden. Uiteindelijk beland ik op een zeer leuke locatie met muziek, gezellige mensen en natuurlijk het zien van de tijdrit.

Dit komt ook mede door het feit dat er een groot scherm staat waar we alles goed op kunnen zien. Eerst komt de reclamekaravaan langs en dan vertrekt er elke minuut vanaf de Jaarbeurs een wielrenner.

Rond 17.17 uur vertrekt de laatste en nadat deze is gefinished, stromen de bezoekers samen met ons richting het transferium.

Sommige van die bezoekers bedankten ons voor de fantastische dag. Dat is leuk en goed om te horen, want het publiek merkt niks van de chaos in de organisatie die wij als tourmakers ondervinden. Maar goed, een mede tourmaker zet mij met de auto af en bij thuiskomst douche ik het zweet van mij af. Na een wijntje en met de voetjes omhoog beland ik in mijn bed. Ik slaap als een roosje.

Tweede dag

Op de tweede dag, zondag 5 juli, doe ik het iets rustiger aan en arriveer ik rond kwart over 7 op het meldpunt. Daar tref ik weer mijn mede tourmakers en we wisselen ervaringen uit. Nadat de taken verdeeld zijn, worden wij keurig met een busje op onze locatie afgeleverd. Dit keer sta ik bij de Berenkuil. Na weer wat lang wachten, veel water drinken en wat eten besluit ik om met een mede tourmaker even een kopje koffie ergens te gaan drinken. Dat is even een aangename onderbreking, want bij terugkeer besluiten wij om op de Biltstraat te gaan staan. Een beetje eigen initiatief deze dagen is niet overbodig.

In de buurt van de Biltstraat staan we zalig onder een boom, uit de zon, met leuke gezellige mensen om ons heen en prima uitzicht op het parcours.

De reclamekaravaan komt in een razend tempo langs en de gegooide spulletjes stellen niet bijster veel voor. Maar de spanning en drukte stijgt en dan eindelijk komt het peloton langs.

Klappen, fluiten, joelen en schreeuwen, alles mag nu even. Wanneer ze voorbij zijn moet ik als een speer naar een ander punt waar de renners ook voorbij komen. Nu is het mijn taak om het publiek van het parcours te houden.

• Vandaag staan er namelijk amper dranghekken langs het parcours. Dat weghouden lukt niet zo goed, al moet ik zeggen dat een mede tourmaker als een soort pitbull tekeer gaat. En dan komen eindelijk de motormuizen, politie en eerste auto’s er aan en al snel de renners.

Er wordt geklapt, gefloten en vooral veel foto’s gemaakt. Binnen vijf minuten zijn ze langs ons en rijden ze weg en daarmee ook uit de stad Utrecht. De Grand Départ is voorbij.

Mijn functie als tourmaker zit erop en ondanks de strubbelingen wat betreft de organisatie, heb ik wel een whatsapp groep van tourmakers en plannen we binnenkort een reünie.

Dit was werkelijk een fantastische ‘once in a lifetime experience’ om nooit te vergeten. Ik denk nu al aan de vrijwilligers die volgend jaar deze ervaring gaan beleven tijdens de Grand Départ van 2016, heel veel plezier!

http://www.youtube.com/watch?v=d15APZhaFiU