Bonbon de la semaine (Gironde)

MAISON CARCANS

Als fervent wijn-hobbyist kom ik al sinds 1976 in de Médocstreek, daar komt naar mijn smaak de beste wijn vandaan. We zaten daar vaak op een campinkje dat “Le Bled” heette en gerund werd door “Roger” en zijn vrouw Claudine. Het was een onooglijk klein campinkje, waar zo’n 30 a 35 tenten en caravans in een kring konden staan, dan was het vol. Roger was ook de lokale boswachter en vanuit die functie kon hij samen met zijn vrouw gemakkelijk het campinkje runnen. Eigenlijk was de camping bedoeld als plek waar oudstrijders periodiek bij elkaar kwamen vanuit de Bordeauxstreek, die in de jaren 60 gevochten hadden in de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog. Maar dat werden er met het jaar minder…..

Ondertussen was ik getrouwd met Mireille en gingen we het ene jaar naar “Le Bled” en het andere jaar naar een andere plek in Frankrijk. Het campinkje werd tijdens een heftige storm in de winter van 1999 op 2000 grondig vernield; een boom omgewaaid op het sanitaire huisje, dak helemaal stuk, telefooncel helemaal weggewaaid, dak van de bergerie naar de knoppen, kortom, een ravage. Roger was inmiddels dik in de 70 en zag het helemaal niet meer zitten om alles te gaan repareren en op te knappen. Claudine heeft toen die winter alle vaste campinggasten gebeld met de mededeling dat de camping dermate kapot was, dat ze hadden besloten om ermee te stoppen.

We zijn toen gaan kijken of er een klein huisje of appartementje te huur of te koop was. Maar als je de prijzen zag en wat je er dan voor kreeg, zonk je de moed redelijk in de schoenen. Toen zagen we bij een makelaartje in één van die kleine dorpjes een advertentie over bouwgrond die te koop was in een “lotissement”, dat is een bouwplannetje met meerdere beschikbare kavels (lots) als uitbreiding van het dorp. Wij kijken en wilde er een optie op en wilde daarna thuis in Nederland daar nog even over nadenken. Maar ja, het zijn Fransen hè… ondanks de optie was het stukje aan een ander verkocht. Achteraf niet erg, het stukje grond lag tegen een kerkhof aan, iets te rustig daar.

Bij de volgende mogelijkheid meteen toegehapt, een stuk grond van 727 m2 à € 30,- per m2!! Nog bouwrijp ook!!! Buitenkansje en in 2003 de grond gekocht, afgewikkeld bij een notaris in Saint Laurant, zo’n 25 km verderop en de man zei nog dat hij Ajax-fan was. Terug thuis in Nederland een ontwerp gemaakt van ons vakantie huisje en dat naar 3 aannemers gestuurd in de omgeving van Carcans, waar de grond ligt. Fréderic Boyé van JCD uit Andernos les Bains, had werk gemaakt van de offerte. Hij had een boekje gemaakt en daarin mijn tekening overgenomen, een perspectieftekeningetje erbij gevoegd, uitrekstaten met verrekenprijzen en als klap op de vuurpijl gaf hij gratis adviezen en alternatieven. De drie prijzen lagen ongeveer € 500,- uit elkaar, dus was de keuze snel gemaakt; Fréderic werd onze aannemer. Toen we daar weer waren om het aannemingscontract te ondertekenen, wilde hij ons graag huisjes laten zien die door zijn aannemingsbedrijf waren gebouwd of nog in aanbouw waren. Zag er allemaal prima uit.

Eind januari/begin februari 2004 zou hij beginnen en hij belde een week van tevoren, zodat we een vliegticket konden boeken om bij de stort van de fundering te zijn. We vlogen van Amsterdam naar Mérignac bij Bordeaux, huurden een autootje en tuften naar Carcans en toen we aankwamen zagen we nog net de betonmortelwagen wegrijden en konden onze handafdrukken in het verse beton drukken…. Fréderic stuurde elke vrijdag per email een digitale foto van de stand van de bouw en in mei zijn we nog een keer met het vliegtuig er naartoe gegaan om te zien hoe het vorderde. In juli was het moment daar: de oplevering. Alles is volstrekt conform afspraak gegaan, de start op tijd, lekker door gewerkt en op tijd, zoals afgesproken, opgeleverd in juli.

Helemaal niet zoals sommige televisie programma’s (“het roer om” bijvoorbeeld) en commentaren in tijdschriften graag vertellen, dat Franse aannemers nooit op tijd komen, soms weken wegblijven en hun onderaannemers niet in de hand hebben. Niks van dat, alles conform afspraak en planning. Het huis was casco opgeleverd, d.w.z. dat we zelf alles binnen moesten doen; keukenplaatsen, badkamer aanleggen, WC plaatsen, tegels zetten en leggen, schilderen, kranen monteren, deuren aflakken en na een paar vakanties stevig klussen konden we er in oktober met de kids “verblijven”. We waren er nog niet, van tuinaanleg was nog geen sprake en een stoepje bij de voordeur bestond voorlopig uit op elkaar gestapelde pallets.

De daarop volgende vakanties waren regelrechte “klusvakanties”, tuin aanleggen, hekwerk plaatsen, stoepje maken, tuinmuur metselen, gras zaaien, struikjes, boompjes en wijnstokken planten, beton storten voor terrasjes, tuinhuisje maken voor de fietsen en de grasmaaier, nog een terrasje achterin de tuin en in de loop van de jaren de luikjes weer opnieuw schilderen, want de zon en zeelucht hebben een redelijk verwoestende werking op verf (onze buurman verft maar helemaal niet meer…).

Vorig jaar het 10 jarig bestaan van het huisje gevierd met een goede fles wijn, en nog af en toe klussen, maar dan gewoon voor onderhoud. Maison Carcans is geworden tot ons kleine paradijsje en zeker een tweede thuis……

Meer weten over de streek en het huis: www.maisoncarcans.wordpress.com