Aanstaande donderdag 7 februari gaat de Franse film Un amour impossible draaien in de bioscoop. De film is een liefdesverhaal. Of beter gezegd, verschillende liefdesverhalen, die met elkaar verbonden zijn en uitmonden in boos verdriet en toch ook weer niet. Ga zelf maar kijken het is een ontroerende film die je tot nadenken zet.
Het verhaal speelt zich af in het Franse provinciestadje Chateauroux eind jaren vijftig. Rachel, die typiste is, komt via haar werk in contact met de knappe, beetje bla bla figuur, Philippe. Ze worden verliefd en er ontstaat een gepassioneerde liefdesrelatie. Totdat Rachel zwanger raakt en Philippe weigert met haar te trouwen vanwege het feit dat hij uit een ander milieu komt. Rachel besluit het meisje Chantal te houden en het alleen op te voeden, Philippe weigert het kind te erkennen. De liefdesrelatie tussen Rachel en Philippe wordt minder maar ze blijven elkaar met enige regelmaat zien. Ondertussen ontstaat er tussen moeder en dochter een liefdevolle band. Dan komt Christine op een bepaalde leeftijd en wil Philippe haar vaker zien en ontmoeten. Rachel laat dat toe om er vervolgens jaren later achter te komen wat er achter haar rug gebeurt tussen Philippe en Chantal…
De film, die vertelt wordt vanuit Chantal, gaat eigenlijk niet zozeer over de onmogelijke liefde tussen Rachel en Philippe, wat je in het begin van de film wel denkt. Het gaat over de liefde tussen moeder en dochter en de onmogelijke liefde tussen vader en dochter. En hoe de liefde pijn kan doen en uiteindelijk onmogelijk blijkt te zijn. Hoe de waarheid een wig slaat tussen de liefde tussen moeder en dochter en een onmogelijke liefde wordt. Hoe de dochter haar eigen pijnlijke weg gaat om zich vervolgens toch te verzoenen met haar moeder.
Het is zeker geen eind goed al goed film maar een stof tot nadenken film met de (onmogelijke) liefde als onderwerp. Een meeslepend drama van Catherine Corsini (La belle saison) naar de gelijknamige roman van Christine Angot.
Van Franse bodem 